Η ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΟΙΡΟΥ

[vangelisk]

Στα παλιά τα χρόνια που η οικονομία του χωριού ήταν αυτοδύναμη και ο καθένας ότι παρήγαγε, αυτό κατανάλωνε, υπήρχε η συνήθεια της «ανατροφής του χοίρου».

Αυτό σημαίνει ότι κατά το φθινόπωρο κάθε οικογένεια έπρεπε να αγοράσει ένα γουρουνάκι, να το αναθρέψει για να το σφάξει την Παραμονή των Χριστουγέννων.
Για την ανατροφή του γουρουνιού δεν υπήρχαν έτοιμες ζωοτροφές, όπως υπάρχουν σήμερα.

Το γουρουνάκι τρεφότανε με υπολείμματα φαγητών, πίτουρα με νερό, νεροπλυσίματα (νερό ξεπλύματος πιάτων και τσικαλιών), χουμά (πρόκειται για το νερό που περιέχει το γάλα, αυτό δηλαδή που μένει όταν κάνομε το τυρί), βελάνια (καρπός του δρυ), δρακοντές (είδος φυτού).

Όταν σφάζανε το γουρούνι την παραμονή των Χριστουγέννων, το κρέας που δεν καταναλώνανε την περίοδο των γιορτών, επειδή δεν υπήρχαν και ψυγεία, το αξιοποιούσανε κάνοντας σύγλινα, τσιγαρίδες, οματές και γλίνα.

Για τα παρασκευάσματα αυτά θα ασχοληθούμε σε επόμενη δημοσίευση.