Ο ΔΕΚΑΡΙΚΑΣ

[vangelisk]

Ο Γιώργος ο καφετζής για πολλά χρόνια είχε το παρατσούκλι «δεκαρικάς».

Ο λόγος για το παρατσούκλι αυτό ήτανε ο εξής:

Υπήρχε συνήθεια από παλιά στο χωριό από τις παραμονές των Χριστουγέννων μέχρι την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς να παίζουνε στο καφενείο, για το καλό, ζάρια.

Μαζευότανε, λοιπόν, τα βραδιά και έπαιζαν ζαριά. Λεφτά τότε δεν υπήρχανε. Δεν υπήρχαν ούτε οι επιδοτήσεις, ούτε οι κάθε μορφής ενισχύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η συνηθισμένη «πόστα» που βάζανε για τα ζάρια ήτανε μια δραχμή, δυο δραχμές, άντε πέντε δραχμές όταν «φούντωνε» το παιγνίδι.

Ο Γιώργος, όμως, το «πολυφούσκωνε». Έβαζε συχνά – πυκνά «πόστα» δέκα δραχμές, ποσό τεράστιο για τα οικονομικά δεδομένα των παικτών εκείνης της εποχής.

Γι’ αυτό το λόγο του κολλήσανε το παρατσούκλι «δεκαρικάς».