ΜΕΣΑ ΚΙ Η ΠΩΛΑΙΝΑ!!

[vangelisk]

Πριν πολλά χρόνια, ο γέρο Μισαήλης είχε ένα βοσκό που καταγότανε από κάποιο ορεινό χωριό του Μυλοποτάμου για να του βόσκει τα πρόβατα.

Κατά που λένε όσοι τον εγνωρίζανε, ο βοσκός όχι μόνο δεν τα είχενε τετρακόσια αλλά πολύ - πολύ λιγότερα. Ο καημένος ήτανε λιγάκι λειψός και φυσικά όλοι οι άλλοι ξύπνιοι του χωριού δεν εχάνανε ευκαιρία να τον πειράζουνε.

Δεν εφτάνανε οι άντρες, τον πειράζανε και οι γυναίκες.

Κάθε φορά που ο ταλαίπωρος περνούσε από την Κάτω Βρύση και ήτανε συγκεντρωμένες οι γυναίκες είτε για να γεμίσουνε τα λαϊνια τους νερό, είτε για να πλύνουνε τα ρούχα τους, μόλις ήθελα να τον δούνε, τον αρχίζανε στο δούλεμα. Μόνο μία γυναίκα, η Πώλαινα, η γυναίκα του Παυλή του Γύπαρη, δεν τον πείραζε. Όλες οι άλλες δεν τον άφηναν σε χλωρό κλαρί.

Αυτός εκνευριζότανε και κάθε φορά που τον πειράζανε τους έλεγε:

- Ούλες οι γυναίκες πουτάνες, όξω η Πώλαινα.

Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα φάινεται ότι ζήλεψε και η Πώλαινα, δεν άντεξε τον πειρασμό κι άρχισε κι αυτή να τον δουλεύει και να τον πειράζει.

Ύστερα από τη νέα αυτή εξέλιξη, έπρεπε να επικαιροποιήσει κι αυτός το τροπάριο. Έλεγε λοιπόν:

- Ούλες οι γυναίκες πουτάνες, μέσα κι η Πώλαινα!!