ΜΗ, ΜΩΡΕ. ΤΟ ΡΟΛΟΪ ΤΟΥ!!

[vangelisk]

Σήμερα η τιμή ενός ρολογιού, αν μιλάμε για ένα απλό Κινέζικο ρολόι, η τιμή του είναι πολύ χαμηλή. Μπορεί κάποιος να βρει ρολόι ακόμα και με ένα ευρώ.

Η κατακόρυφη πτώση των τιμών στα ρολόγια ξεκίνησε όταν επιτράπηκε η αθρώα εισαγωγή ρολογιών και άλλων βιομηχανικών προϊόντων από την Κίνα.

Στις προηγούμενες δεκαετίας δεν κυκλοφορούσαν στην αγορά τα Κινέζικα ρολόγια αλλά κυρίως τα Ελβετικά και δευτερεύοντως τα Γιαπωνέζικα (SEIKO, CITIZEN).

Εξάλλου, το βιωτικο επίπεδο το σημερινό δεν έχει καμία σχέση με αυτό των προηγούμενων δεκαετιών, ιδιαίτερα στο χωριό μας με τα λίγα παραγόμενα προϊόντα και τις πολλές ανάγκες επιβίωσης.

Εκείνες τις εποχές, η αγορά ενός ρολογιού ήταν μεγάλη υπόθεση και όποιος αγόραζε ρολόι έπρεπε να το προσέχει "σαν τα μάτια του" για να μην το σπάσει.

Η αγορά ενός ρολογιού ήταν ιδιαίτερα μεγάλη υπόθεση ακόμη περισσότερο για τα παιδιά της οικογένειας που αποκτούσαν το πρώτο τους ρολόι είτε κάνοντας μεροκάματα το καλοκαίρι στο Ηράκλειο, στο μάζεμα της σταφίδας, είτε από δωρεά κάποιου στενού "εύπορου" συγγενή που αγόραζε καινούριο ρολόι και χάριζε το παλιό στο "φτωχό" ανηψάκι.

Κάπως έτσι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο απόκτησε το πρώτο του ρολόι και ο Ηλίας της Αγγελίδαινας. Ο Ηλίας, σαν παιδί κι αυτός, δεν πρόσεχε ιδιαίτερα το ρολόι του. Αντίθετα η μάνα του, θα μπορούσε να πει κανείς, έδινε περισσότερη σημασία στο ρολόι του παρά στον Ηλία.

Όταν, λοιπόν, ο Ηλίας πάλευε, "τραχαπάλευε", με άλλα παιδιά και έβλεπε τη σκηνή η μάνα του έλεγε:

-Μη μωρέ, το ρολόι του! Θα σπάσει. Άστονε!!