Η ΣΚΑΛΙΔΑ

[vangelisk]

Κατά τη δεκαετία του 1970 ο Μανώλης ο Κυριακάκης από την Παλαίλιμνο διατηρούσε μαγαζί με εργαλεία, χρώματα, σιδηρικά, τζάμια, κρύσταλλα στο Ρέθυμνο, στην οδό Δημακοπούλου. Επειδή ο Μανώλης αρκετά συχνά βρισκόταν στις οικοδομές για να τοποθετεί τζάμια, στο μαγαζί τον βοηθούσε ο πατέρας του ο Παντελής,

Ο χωριανός μας ο Γιώργης ο Γυπαράκης. ο Πολογιώργης, δίκαια ή άδικα, είχε τη φήμη ότι δεν είχε ιδιαίτερη συμπάθεια και αδυναμία στη γεωργία.

Μια μέρα του Απριλομάη ο Πολογιώργης μπαίνει στο μαγαζί του Μανώλη που εκείνη την ώρα βρισκόταν ο πατέρας του ο Κυριακοπαντελής.

Αφού καλημεριστήκανε και ανταλλάξανε πληροφορίες για την κατάσταση της υγείας τους, ζητάει ο Πολογιώργης από τον Παντελή να του δώσει μια σκαλίδα.

- Ήντα θέλεις; τον ρωτάει ο Παντελής που δεν πίστευε στα αυτιά του.

- Μια σκαλίδα θέλω, μπρε Παντελή, γιατί σκέφτομαι να φυτέψω λιγάκι περβόλι στο Σφακοπέραμα, στα Ποτάμια, να βάλω κιαμιά πατάτα.

Ο Παντελής, αφού σιγουρεύτηκε για την επιθυμία του Πολογιώργη, πιάνει από το ράφι μια σκαλίδα, του την δίνει, λέγοντας του συγχρόνως:

- Γιώργη, έχε υπόψη σου ότι αν δεν την χρησιμοποιήσεις, και δέκα χρόνια να περάσουνε, μπορείς όποτε θέλεις να μου τη γυρίσεις πίσω!