Ο ΧΑΛΙΚΟΜΑΝΩΛΗΣ

[vangelisk]

Ο Μανώλης ο Χαλικάκης, γνωστός ως Χαλικομανώλης ή Ψυχογιός γεννήθηκε και έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στο χωριό μας.

Το παρατσούκλι Ψυχογιός το απόκτησε επειδή κάποιος συγγενής του που δεν είχε παιδιά, νομίζω ο Φουντουλομανώλης, τον υιοθέτησε άτυπα και του μεταβίβασε την περιουσία του.

Ο Χαλικομανώλης, λοιπόν, ήταν ένας άνθρωπος κανονικού αναστήματος, λεπτός, αεικίνητος, λιτοδίαιτος, ευλύγιστος σε σημείο που, μέχρι και τα βαθιά γεράματα, καθιστός έπιανε το ένα πόδι του το έβαζε πίσω στο κεφάλι του ή τοποθετούσε καθιστός στο πόδι του ένα ποτήρι με κρασί, έπιανε το πόδι του, το σήκωνε και χωρίς να σκύψει ακουμπούσε στα χείλη του το ποτήρι και έπινε το κρασί. Επιπλέον, ήτανε πολύ κοινωνικός, λάτρης του κρασιού, της παρέας, των ιστοριών και του καλαμπουριού.

Επαγγελματικά είχε μάθει την τέχνη του τσαγκάρη, αλλά φαίνεται πως δεν του άρεσε και πολύ, γι αυτό και ασχολήθηκε με τη γεωργία.

Σε όλες τις γεωργικές δουλειές που ασχολιότανε ήτανε μερακλής και τελειομανής. Το περιβόλι του στα Ποτάμια ήτανε το καλύτερο του χωριού. Όλη την ημέρα ασχολιότανε με τα φυτά του, τα ξεχορτάριαζε, τα χάιδευε, τους κουβέντιαζε. Κάθε χρόνο στο περιβόλι του έφτιαχνε την καλύβα του για να μπορεί να ξαποσταίνει τις ώρες του μεσημεριού και να προστατεύει τον εαυτό του από τις καυτές ακτίνες του ήλιου του καλοκαιριού.

Πέρα από τα προσόντα αυτά ήτανε και ειδικός στο ακόνισμα γεωργικών εργαλείων. Σπεσιαλιτέ του ήτανε το ακόνισμα του σαράκου, του πριονιού δηλαδή. Δεν ακόνιζε μόνο τα δικά του πριόνια αλλά όλου του χωριού, τους έκανε μάλιστα και τσαπράζι με τέτοια τελειότητα που έκοβαν καλύτερα από καινούργια.

Βέβαια, θα μου πείτε, και τι μας νοιάζει εμάς πως ήτανε μερακλής και μελιντακομέσης;

Ο λόγος που γίνεται η αναφορά αυτή στον Χαλικομανώλη είναι η ειδική προσφορά του στο χωριό μας. Βλέπετε, εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχαν τα έτοιμα φυτώρια τα εμβολιασμένα που κυκλοφορούν στο εμπόριο σήμερα. Όλα τα ήμερα δέντρα ελιές, χαρουπιές, συκιές, λεμονιές, μουριές, πορτοκαλιές κλπ έπρεπε να εμβολιστούνε, να κεντριστούνε όπως το λέγανε σε άγριο δέντρο.

Ο Χαλικομανώλης ήτανε άριστος κεντριστής άγριων δέντρων με υψηλά ποσοστά επιτυχίας. Πολύ ελάχιστα ήτανε τα «μπόλια» που του έσφαλαν.

Πριν να αρχίσει να κεντρίζει ο Χαλικομανώλης, στα Ποτάμια δεν υπήρχαν ήμερα δέντρα. Οι χωριανοί μας βοσκοί που εκείνα τα χρόνια ήταν αναγκασμένοι να βόσκουν μέρα – νύκτα τα πρόβατά τους πήγαιναν κρυφά στη πίσω πλευρά του αρμού, στο χωριό Αϊ Γιάννης και έκλεβαν απίδια (αχλάδια).

Ο Χαλικομανώλης ήταν εκείνος που γέμισε τα Ποτάμια με ήμερες αχλαδιές (απιδιές), συκιές και άλλα δέντρα. Η δραστηριότητά του δεν περιοριζότανε μόνο στα Ποτάμια, αλλά σε όλο το χωριό. Δεν υπήρχε άγριο δέντρο που ο Χαλικομανώλης δεν μπορούσε να εμβολιάσει.

Όλα σχεδόν ή τα περισσότερα ήμερα δέντρα των τελευταίων 50 - 100 χρόνων που υπάρχουν και σήμερα στο χωριό μας και δεν έχουν φυτευτεί από έτοιμα φυτώρια του εμπορίου έχουν κεντριστεί από τον Χαλικομανώλη.

Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή σου, μπάρμα Μανώλη, αν και πολύ φοβάμαι ότι δεν θα σε αφήνει σε χλωρό κλαρί και θα σου ζητά συνέχεια να περιποιείσαι τους κήπους του Παραδείσου.

Εμείς πάντως που σε ζήσαμε και σε γνωρίσαμε να είσαι σίγουρος ότι σε θυμόμαστε κάθε φορά που κόβουμε κάποιο φρούτο από τα αναρίθμητα δέντρα που κέντρισες.