Η ΑΠΟΦΑΝΙΣΗ

[vangelisk]

Με τον Παυλή και το Γιώργη της Χρυσούλας συναντήθηκε ο Βαγγέλης κάποιο χειμωνιάτικο βράδι του 1985 στο Ρέθυμνο.

Αφού ήπιαν καφέ σε κάποια καφετέρια, αποφάσισαν να πάνε να διασκεδάσουν στο τότε Κρητικό Κέντρο «Ρίζες» που έπαιζε ο Νίκος Μανιάς.

Σε κάποια στιγμή ο Γιώργης με τον Παυλή μερακλωθήκανε και θέλανε να χωρέψουνε:

- Σήκω κι εσύ να χορέψουμε, λένε στον Βαγγέλη.

- Δεν θέλω να χορέψω, τους λέει ο Βαγγέλης.

Εν πάση περιπτώσει σηκώθηκαν οι δυο τους και χόρεψαν. Κάποια στιγμή η παρέα αποφάσισε να φύγει και ζήτησε λογαριασμό. Ο Βαγγέλης πλήρωσε το λογαριασμό με τη λογική ότι, ως συνήθως, κάθε ένας θα πλήρωνε ισόποσα το μερίδιό του.

- Πόσες δραχμές ήτανε ο λογαριασμός; ρωτάει ο Γιώργης.

- Τρία χιλιάρικα, απαντά ο Βαγγέλης.

- Τρία χιλιάρικα, μείον δύο ίσον ένα χιλιάρικο. Ένα χιλιάρικο δια τρία ίσον 330 δραχμές για τον καθένα. Πάρε από εμένα 330 δραχμές. Παυλή, δώστου κι εσύ 330 δραχμές, λέει ο Γιώργης.

- Τι λες, ρε Γιώργη, λέει ο Βαγγέλης. Τι είναι τα δυο χιλιάρικα που μου αφαιρείς;

- Τα δυο χιλιάρικα είναι τα λεφτά που δώσαμε στους λυρατζήδες για να χορέψουμε, απαντά ο Γιώργης.

- Ωραία, εσείς χορέψατε, δεν χόρεψα εγώ, λέει ο Βαγγέλης.

- Δεν έχει σημασία πως δεν χόρεψες εσύ. Εμείς σε αποφανίσαμε και πρέπει να πληρώσεις κι εσύ, απαντά ο Γιώργης.

- Τι λες μωρέ, του λέει ο Βαγγέλης. Εσείς χορέψατε, εμένα που δεν χόρεψα αποφανίσατε;

- Βεβαίως, λέει ο Γιώργης.

Εν πάση περιπτώσει, δίκια κι άδικα χρεώσανε στον Βαγγέλη χορευτικά επειδή τον αποφανίσανε. Ήτανε όμως και η τελευταία φορά που ο Βαγγέλης προθυμοποιήθηκε να πληρώσει το λογαριασμό. Τις επόμενες φορές άφηνε τους άλλους να πληρώνουν και μετά έδινε το μερίδιό του για να γλυτώνει τα … έξοδα αποφάνισης.

(αποφανίζω = εκπροσωπώ επάξια κάποιον, τον βγάζω ασπροπρόσωπο)